11 september Dillingen an der Donau - Sankt Ottilien

Veel mensen zie je denken ,,Wat zijn die aan het doen?".  Regelmatig krijgen we de vraag wat ons reisdoel is. Een enkeling heeft er wel een gedachte over. Naar Wenen, de via Julia of een tocht langs de grote rivieren. Rome komt niet bij hen in beeld als reisdoel. Meestal valt de mond wel open van verbazing dat we dat gaat doen. Vrijwel alle reacties zijn positief. Zo ook vanmorgen de dame, die onze bagage buiten zag liggen voor Gasthof Zur Sonne.

Met hulp van de Garmin bereikten we snel weer de uitgezette route in de richting van de brug over de Donau. Vermoedelijk door de veel regenval in de afgelopen dagen had de rivier een modderachtige kleur. Geen sprake van een "schöne blaue Donau". Stroomopwaarts staat een kerncentrale. De uitstoot van de stoom reikte tot ver in de lucht en was van heel ver te zien.

Met het passeren van de Donau zitten de zelfgekozen eerste twee delen van de tocht er op. Ten opzichte van die routes hebben we circa 5% meer kilometers gemaakt. Het blijft ruimschoots binnen onze verwachting van een overschrijding van 10%.

Al snel moest er stevig geklommen worden. Per saldo schoten we er vrijwel niets mee op want na het hoogte punt te hebben bereikt gingen we dezelfde aantallen meters weer naar beneden.

Het is een heel dun bewoond gebied waar we doorheen fietsten. Iets was je in ons land nauwelijks meer ziet. Reigers, ooievaars, eekhoorns, buizerd en kraaien zien we heel veel. We zien en horen veel vogels waarvan we er maar weinig een goede naam kunnen geven.

In een van de vrijwel uitgestorven lijkende dorpjes zagen we een fraai van hooibalen gemaakt poppengezin. Het deed ons denken aan een ook met hooibalen gemaakte pop, die we in Frankrijk zagen toen we op weg waren naar Santiago de Compostella.

Rond het middaguur waren we in de stad Gersthofen aangekomen en wilden daar op een bankje in het zonnetje een broodje eten. Voordat we op het bankje konden gaan zitten sprak een man ons aan. Hij was heel belangstellend naar onze plannen en waar we vandaan kwamen. In een paar minuten vertelde hij ons heel veel. Gersthofen is een stad, die zelfstandig is en niet afhankelijk is van het nabijgelegen Augsburg. Waar hij geboren is en hoelang hij al in de stad woonde. Zijn naam kon hij ook niet voor zich houden: Ludwig Glück is de naam. Aan het eind van dit leuke contact wenst hij ons een goede reis met de woorden ,,Glück wünscht Ihnen glück und eine gute Reise" of te wel in het Nederlands ,,Geluk wenst u geluk en een goede reis."

Daarna verder naar Augsburg, de stad vernoemd naar keizer Augustus. De route voerde ons over een fietspad langs de rivier de Lech. Van Augsburg hebben we weinig gezien. Hoge bomen langs het fietspad verhinderden vrijwel elk zicht op de stad. Een andere keer hopen we de stad goed te bekijken.

We reden heel veel kilometers langs de Lech, die vaak door een hoge dijk aan het zicht wordt onttrokken. Maar de omgeving was fraai. Een dissonant: een man meende in adamskostuum over het fietspad te moeten lopen.

Om ongeveer 5 uur arriveerden we bij de aardsabdij van Sankt Ottilien. We dachten snel klaar te zijn door aan iemand, die in een winkel werkte te vragen waar we moesten zijn. Inmiddels weten we dat er een Gästehaus is en een Gäststatte. Het duurde een hele tijd voor dat we helder kregen waar we moesten zijn. Eenmaal aangekomen bij de Gaststätte verliep het verder prima.

Bij het eten dronk Herman König Ludwigbier. Hij had zo'n gevoel dat dit wel eens de koning kon zijn, die zijn geestelijke vermogens kwijt geraakt was en rare dingen deed. De ober bevestigde dat en vertelde dat het kasteel Swannstein waar de koning resideerde, figureert in Disney Films.

We reden vandaag 98 kilometer.

Dillingen an der Donau-Sankt Ottilien