De fietsen stonden dichtbij onze kamer. De bagage hebben we er op de gang opgehangen en zo de trap af. Tot verbazing van andere gasten.
Het weer was prima. We konden zonder ook maar een beetje kou te lijden de fietsjacks uit laten.
In Garmisch Partenkirchen kwamen we vrij dicht bij de schans. Daarop wordt op nieuwjaarsdag een wedstrijd, onderdeel van het vierschansentoernooi, gehouden en uitgezonden. Een immens bouwwerk! Je krijgt nog meer ontzag voor de skispringers.
Al vrij snel daarna begon het klimwerk. Van 710 naar 1247 meter. Is het zo al een aardig hoogteverschil, in werkelijkheid gaat het regelmatig op en af en maak je meer hoogtemeters. In werkelijkheid gingen we 726 meter omhoog maar daalden we er 764. Niets mee opgeschoten in dat opzicht. Is dit niet een van de ijdelheden waarover de prediker schreef? We "troosten" ons met de gedachte dat we nu 55 kilometer verder op de route zijn.
Het klimmen is ietwat triest voor Herman. Met een snelheid van 5-6 kilometer gaat het naar boven. De wijsheid dat een schildpad meer van het landschap ziet dan de haas, gaat voor hem niet op. Heel veel energie is nodig om verder te komen. Dat maakt dat de aandacht voor de omgeving minimaal is, zeker als het door bosgebieden gaat.
Af en toe is er een verrassing op de route. Zoals in Mittenwald waar we volgens het routeboek even van de hoofdweg af moesten. We kwamen in een fraaie oude straat terecht met mooie huizen en ook het vioolmuseum. Hier hebben ze in de loop der jaren veel violen gebouwd.
Daarna ging het weer steil omhoog. We werden ingehaald door twee mountainbikers. Ze vroegen waar we heen gingen. Uiteraard was het antwoord Rome. Een van hen keek daarop op zijn horloge en reageerde onderkoeld ,,Dat wordt moeilijk vandaag". Mooie humor!
Kort daarna reden we we Oostenrijk binnen. Het enige dat dit duidelijk maakte was een bord aan de kant van de weg. Waar is de tijd dat je aan die grens een paspoort moest tonen en de guldens omwisselde voor shillingen?
We passeerden de de woest stromende Isar.
Prachtig om te zien. Daarna door een dal met links en rechts bergen. Soms kaal en soms begroeid met bomen. Naar alle waarschijnlijkheid net boven of onder de bomengrens. Heel mooi.
Uiteindelijk kwamen we bovenop de Buchener Höhe, het hoogste punt van vandaag. Met een adembenemend mooi uitzicht op het dal beneden.
En dan 7 kilometer dalen met een percentage van 9-10%. Gaaf om te dalen. Wel continu met de rem erop. Anders haal je zo maar snelheden van 70-80 kilometer per uur. Dat is teveel van het goede voor ons. De conditie van de weg liet het wel toe, die was prima. En zo was de moeizaam opgebouwde hoogtewinst als sneeuw voor de zon verdwenen, zelfs per saldo omgezet in een hoogteverlies.
Rond 3 uur arriveerden we in Telfs waar we voor de zekerheid een kamer hadden geboekt. Achteraf was dat helemaal niet nodig. Onderweg zagen we in elk dorp heel veel mogelijkheden voor overnachting. Morgen aan de beheerder toch eens vragen of dat verder op de route ook zo is.
De vergelijking met de klim over de Pyreneeën tijdens de tocht naar Santiago levert een wereld van verschil op. De maximale hoogte is nu ruim 200 meter hoger. De weg in de Pyreneeën veel steiler en het goot toen. Nu prachtig mooi zomerweer. Hier kale toppen terwijl die twee jaar geleden ontbraken. Toen veel lopers onderweg naar Santiago, hier zie je er geen een.
Garmisch Partenkirchen - Telfs
