Na een heerlijk ontbijt vertrokken we met een stralende zon. Gisteren waren de verwachtingen veel somberder. Er zou regen komen. Een klein minpunt was er wel. De Garmin laat geen kaarten zien, alleen de lijn van de uitgezette tocht. Hoewel vervelend, niet onoverkomelijk. Met de lijn kun je heel ver komen en valt het nog wel mee. Zeker in combinatie met de routeboekjes die we hebben. Op de fietstocht met Jurian 6 jaar geleden naar Roemenië gebeurde dat ook in Oekraïne. We zijn toen ook weer thuisgekomen.
We fietsen weer langs de Rur. Prachtig landschap. Wie nog een keer aardig wil fietsen kunnen we dit gebied warm aanbevelen. Je moet niet bang zijn voor stof. Onze fietsen zijn inmiddels grijs geworden. Die moeten we bij een tankstation een keer schoon spuiten. Niet te hard want, zo leerden we op een eerdere tocht, dan gaat alle vet eraf.
Onderweg zagen we ook een paar omgewaaide of in ieder geval omgevallen populieren. Hoe mooi ze in het landschap ook zijn, ze zijn op oudere leeftijd levensgevaarlijk. Gisteren nog zag Coby een grote tak op enige afstand van haar uit een boom vallen. Het bos heeft ook een keerzijde!
Ook in dit gebied is er veel gebeurd. Bij Düren zagen we een monument. Het bleek te gaan om een werkkamp waar veel Russen en Oekraïners gedwongen werden dwangarbeid voor de Duitsers te verrichten. Het kamp werd in 1944 door de geallieerden gebombardeerd. De slachtoffers werden ter plekke begraven en het gebied overwoekerde in de loop van de tijd. Pas in 1985 werd op initiatief van Pax Christi het monument geplaatst.
We aten in een pizzeria in het dorp Vettweiss. Coby matigde zich erg terwijl Herman zich tegoed deed aan veel meer lekkere dingen. Hij verbruikt ook veel meer calorieën.
Bij het volgende fraaie stadje Zülpich weer een plek met een oude geschiedenis. In 496 vocht de Frankische koning Clovis hier met de Alamannen. Het leek slecht voor hem af te lopen maar in het heetst van de strijd beloofde hij over te gaan tot het christendom als hij gered zou worden. En de strijdkansen keerden vrijwel direct. Zijn belofte kwam hij na. Op de lagere school - zo oud zijn we al- leerden we wel dat er een koning Clovis was geweest. Dit verhaal was ons onbekend.
Enkele kilometers voor Euskirchen waren we bezig met het omslaan van het routeboek. Een wielrenner stopte en vroeg of we hulp nodig hadden. Het bleek iemand te zijn met veel kennis van Europa. Hij had een lange fietstocht naar Mallorca gemaakt en was van plan met een aantal vrienden naar Roemenië te fietsen. Of dat gevaarlijk was? Herman kon hem geruststellen. Toen Coby vertelde dat we Rome als einddoel hadden maakte dat weinig indruk. ,,Het dorp Rom 5 kilometer verderop" vroeg hij. Wel maakte hij Coby ongerust met de mededeling dat we in Oostenrijk best met sneeuwbuien geconfronteerd kunnen worden. Bij doorvragen bleek dat allemaal best mee te vallen.
Bij Euskirchen vonden we het tijd worden ons te bekommeren over ons komende nachtverblijf. Maar goed ook want in de dorpen binnen ons fietsbereik vandaag was alles vol. Bellen en veel sites bezoeken leverde niets op. Vandaar dat we nu in Grossbüllesheim terecht zijn gekomen. Een goede kamer. We moeten nog uitzoeken of we hier morgen een ontbijt kunnen nuttigen of dat we daarvoor naar een supermarkt of bakker moeten.
Vandaag reden we 74 kilometer.
Linnich-Grossbullesheim
