Vanmorgen vertrokken we rond 9 uur voor een volgend deel van de fietstocht. Eerst uiteraard de eigenaresse Rosi van het appartement betaald. Een vriendelijke en hulpvaardige dame in traditionele Tiroler kleding.
Ook al scheen de zon behoorlijk, het fietsjack was nodig. In de schaduw van de berghellingen was het gewoon koud. We fietsten weer langs de bruisende en af en toe woeste Adige. We hebben onderweg langs verschillende rivieren gefietst waar waar vaak maatregelen zijn genomen met Europese subsidies om het leefklimaat voor vissen te verbeteren. In de Adige zijn die maatregelen natuurlijk al aanwezig. Opvallend is het dat de hellingen van de bergen aan de noord- en zuidkant van de vallei van de Adige zo verschillend zijn. De zuidkant bebost met wijnvelden, de noordkant ruig met kale stukken. Gevolg van veel meer zonneschijn op de zuidelijke hellingen.
Onderweg heel veel fietsers in beide richtingen. Behalve racefietsers is er maar een enkeling, die op puur menselijke kracht rijdt. Tegen e-bikers hebben we niks, het zijn prima apparaten. Tegen een behoorlijk aantal mensen, die er mee rijden wel. Ook al hebben ze een bel op de fiets, die gebruiken ze niet. Het lijkt wel of ze alleen het motorvermogen beheersen. En inhouden voor het passeren van voetgangers is ook vaak te veel gevraagd. We passeerden twee mannen, die slim een achteruitkijkspiegel op de helm hadden. Ze wekten absoluut niet de indruk die ook daadwerkelijk te gebruiken.
Op de fietspaden is het niet alleen druk met fietsers. Daarnaast koeien, krekels, rupsen, en soms ook hagedissen. Sommigen vluchten zelf op tijd weg. Anderen kunnen dat niet en danken hun leven aan uitwijkende fietsers. Daarop wel eens gelet op de Nederlandse fietspaden?
Natuurlijk ook nu weer mensen, die belangstellend vragen waar we vandaan komen en waar we naar toe gaan. Vanmorgen een echtpaar op e-bikes. De man had er nu ook een gehuurd. Hij vertelde dat hij bij thuiskomst direct er een voor zichzelf gaat aanschaffen. De vrouw maakte foto's van ons en zag dat Herman het gele hesje binnenstebuiten aan had. Dat moest direct gecorrigeerd worden.
Onderweg kwamen we door de stad Merano. Een oud-collega van Herman pleegde daar zo'n 40 jaar geleden zijn vakantie door te brengen. Lyrische verhalen daarover als hij weer terug was. Het is te zien dat in deze stad veel moois is geweest. Mooie monumentale gebouwen. Maar het gedeelte waar we doorheen fietsten stond stijf van de smog. Een schril contrast met de het dal er om heen. Van Merano naar Bolzano reden we langs de Adige. En langs vrijwel onafzienbare boomgaarden met fruitbomen. Wat moeten hier enorme hoeveelheden appels vandaan komen! Coby is verzot op fietsen langs het water. Je wilt ook wel eens wat anders. Bij Bolzano verlieten we de rivier en namen de zogenaamde levendige route. Dat was helemaal waar. Door een tunnel, over fietspaden met stevige hellingen en af en langs wijngaarden.
Bij een wijngaard stond een bankje waarop we even verpoosden. De druiven zagen er prima uit. Coby zette een tros op de foto. Daarna lieten we ons die tros goed smaken.
Deze keer reserveerden we niet via booking.com ons nachtverblijf. In de stad Auer-Ora zijn er veel accommodaties. Dan moet er altijd wel een zijn waar je terecht kunt. Dat bleek ook het geval. De eerste die we belden had een kamer voor ons. Vervolgens het adres op Google Maps ingetoetst. Het bleek een route met behoorlijke stukken van hellingen van 10-13%. Toen we zicht kregen op het vervolg van de route met nog veel meer zwaar klimwerk draaiden we om. In het eerstvolgende dorp bleken ook accommodaties te zijn. Het Gasthaus had geen plaats meer en het driesterrenhotel vroeg €100 per persoon voor een overnachting. Niet acceptabel. Dus doorgefietst en na verloop van tijd kwamen we in Auer aan. Het eerdergenoemde hotel -dachten we- bleek dichtbij de route te liggen en daar waren we welkom.
We aten op het terras bij het hotel. Een man alleen trok de aandacht door zijn gedrag en gebaren. Hij is het beste te vergelijken met Louis de Funès. Herman kreeg van Coby de opdracht noch verbaal noch non-verbaal te reageren op diens gedrag. Dat lukte maar ten dele...
We reden vandaag 93 kilometer.
