Eerder die morgen hadden we al definitief besloten voor de hoofdroute over Ravenna te gaan en niet de Toscaneroute te volgen. Rationeel een goede keus om minder te klimmen. Het lonkende perspectief van de fraaie steden en landschappen is de andere kant. Maar ook Ravenna en Assisi zijn mooie steden en door Umbrië gaat ook een deel van de hoofdroute.
De inrichting van de bar deed denken aan een vergelijkbare bar in Astorga tijdens de Santiago tocht. Het ontbijt was daar abominabel, maar in Frappa Polésine beter.
Nu hadden we de straffe oostenwind mee. De zon zagen we een groot deel van de morgen niet. We kregen op het gemeentehuis van Pincaré een stempel in onze pelgrimspaspoorten.
We bereikten de rivier de Po. Lang reden we over de hoge dijken langs die rivier. Mooi voor het overzicht, slecht bij de tegenwind, waarmee we met enige regelmaat te maken kregen.
Een welkome afwisseling was de stad Ferrara waar we door fietsten. Een heel fraai kasteel en een mooie binnenstad. Een Française, die ons aansprak vond ons "tres brave" om vanuit Nederland Rome te fietsen. Een Italiaanse vond dat "belissimo".
Een groot verschil met de ervaringen tijdens de fietstocht naar Santiago. Daar is het niks bijzonders en hier ben je bijna een bezienswaardigheid. De werkelijkheid ligt er voor ons ergens tussenin. Opvallend is ook dat we na Verona vrijwel geen bepakte en bezakte fietsers meer zien. De Povlakte nodigt kennelijk niet uit om er een fietstocht te maken. Het is inderdaad niet het fraaiste deel van Italië. Ontegenzeggelijk heeft het wel een heel eigen karakter. Een agrarisch productiegebied met onderlinge verschillen. Akkerbouw, wijnbouw, groenteteelt, opvallend hoge kerktorens, vervallen gebouwen maar ook fraaie nieuwbouw, je komt het hier allemaal tegen. In het deel waar we vanmiddag fietsten heb je het idee dat je in een Nederlandse polder fietst.
De mensen hier zijn, op een enkele uitzondering na, heel aardig. Voor een korte lunchpauze streken we neer bij een bar ergens in de middle of nowhere. Een groep oudere mannen voor de bar heette
ons vriendelijk welkom.
De wegen zijn belabberd. Overal scheuren door verzakkingen. Soms veroorzaken die wel hoogteverschillen van meer dan 10 centimeter. Waarschuwingsborden, ho maar!
Plekken om te overnachten moet je echt goed zoeken. Uiteindelijk vonden we onderdak in een accommodatie met de aanduiding agrotoerisme in Argenta. Op weg daarheen had Garmin een verrassing voor ons. Hij stuurde ons een slecht fietspad op dat enkele kilometers behoorde te worden gevolgd. Net voor we bij de plek van bestemming van vandaag aankwamen, rende een beverrat voor ons de weg over.
Op het complex verblijven we in een stacaravan.
Om half acht konden we aanschuiven voor een diner met de andere gasten. Een vismenu stond op het programma. Voor degenen, die geen vis wilden, was er een ander menu.
Vandaag reden we 108 kilometer.
