We gingen met een, de hele dag straffe oostenwind tegen, over dijk van de Adige. Een vervolg van het Marco Pantani-fietspad dat we gisteren volgden. De kwaliteit was een stuk minder. We zijn in de Povlakte aangekomen. Het gebied lijkt op het platte Nederlandse landschap.
Af en toe aardige dorpjes met mooie kerkjes. Een enkele keer een voor de omvang van het dorp onwaarschijnlijk grote kerk.
In Albaredo scoorden we een stempel voor de pelgrimspas bij het gemeentehuis. Een vriendelijke Italiaan liet Herman voorgaan. In het stadhuis grote marmeren borden met een verhaal over de strijd tegen de Oostenrijkers. Aan de buitenkant een afbeelding van Garibaldi, die een grote rol speelde bij de wording van Italië in de 19e eeuw. Zijn standbeeld is in meer plaatsen in deze omgeving te bewonderen.
We zijn hier ongeveer op zeeniveau. Het is een landbouwgebied. Het land ziet er verzorgd uit. Dat valt van veel bebouwing niet meer te zeggen. Panden waarvan de rijke geschiedenis nog valt af te lezen, staan leeg en verkeren in ernstig vervallen staat. Het doet denken aan gebieden waar het platteland leegloopt.
Montagnana is een stad, die op de route ligt.
Het is een helemaal ommuurde stad. Dat zie je nog heel weinig. Aan de stad zelf valt de rijke geschiedenis af te lezen. Toen we er waren was de markt in afbouwfase. Wat rommelig hier en daar, al is er ook dan veel moois te zien. De stad uitkomen was geen sinecure. Een verkeerslicht regelde het verkeer door de smalle Padovapoort. Voor de poort aten we een broodje. Daar op een muurtje zittend viel het ons op dat je heel lang moest wachten voordat het licht op groen sprong. Van de andere kant kwam geen verkeer. Het bleek dat vanuit die richting het verboden was de poort in te rijden. Wat een rare instelling van het verkeerslicht! Iets dergelijks overkwam ons eerder vandaag. In een dorpje stopten we bij een verkeerslicht dat op rood stond. Na lang wachten kwam er een dorpeling, die ons beduidde dat het licht altijd op rood stond. Hier wordt je bijkans gek van alle stopborden. Ze staan er bij duizenden. Een waarschuwingsbord zou in 90% van de gevallen voldoende zijn. De lokale bevolking houdt zich er evenmin aan. Wij volgen hen daarin.Wij willen niet strenger zijn dan de Italianen.
Coby zag onderweg dat ze hier ook granaatappels in boomgaarden laten groeien. Voor de eerste keer in Europa!
We reden door de platte Povlakte. Eigenlijk misten we het klimmen en dalen wel een beetje. Dat komt in het vervolg ongetwijfeld ruimschoots terug.
In Fratta Polinése zagen we direct bij de ingang van het stadje een bed and breakfast. Na stevig op de bel te hebben gedrukt verscheen er een man op leeftijd, die in het Italiaans van alles tegen ons vertelde. Hij telefoneerde met iemand. We begrepen maar een paar woorden ervan. Het woord sobito, subiet in het Nederlands, kwam er vaak in terug. Het duurde even voordat er iemand kwam. Het was de eigenaar, die in de stad een bar bleek te hebben. Voor ons prettig: hij had plek en de prijs was historisch laag. Al moeten we het ontbijt wel in zijn bar verderop in de stad nuttigen. De Italiaanse wet verplicht dat de gastheer beschikt over naam van de gast, de geboortedatum, de datum afgifte van het identificatiedocument en het nummer daarvan. Daarom hebben we voor vertrek met de app kopieID kopieën van onze paspoorten gemaakt. Die worden overal geaccepteerd. Maar deze keer niet. Hij wilde zelf een kopie maken. Dat weigerden we. Het burgerservicenummer wilden we gemotiveerd niet geven. Hij snapte niet dat zo'n belangrijk nummer dan wel in het paspoort staat. Uiteindelijk heeft hij toch een kopie van onze passen gemaakt met het burgerservicenummer afgedekt.
Toen we vertelden dat we met de fiets op weg naar Rome zijn en het in verband het risico van diefstal niet leuk vonden dat die buiten gestald moesten worden, had hij wel een oplossing. Hij wees naar het station naast zijn b&b. Met de trein zouden we Rome ook kunnen bereiken.
We aten vanavond in een restaurant in het stadje. We hebben heerlijk gegeten en de wijn was uitstekend. Eigenlijk zouden we hier veel vaker moeten gaan eten!
We reden vandaag 82 kilometer.
Zevio - Fratta Polésine
