Bij de Lorelei hebben we uitgekeken naar de mooie dame waarover Coby Wattel in haar opmerking op de blog van gisteren schreef. Wel zag Herman een mooie vrouw, die hij gelijk vereeuwigde. Zingen voor haar zou een belediging zijn. Al het verkeerslawaai zou de romantische setting wegnemen. Een fietser vroeg of we hem op de foto wilden zetten wat we natuurlijk deden. Hij bleek naar Scandinavië te hebben gefietst. Zijn ervaringen tijdens de tocht: koud en eenzaam.
Over eenzaamheid hebben we sowieso niet te klagen. Heel veel mensen fietsen langs de Rijn. Afhankelijk van de uitmonstering kun je wel een inschatting maken of het gaat om een klein tochtje of een tocht over lange afstand. Onderweg valt er veel te zien: de scheepvaart over de Rijn, de vele campings, de mooie stadjes en dorpjes en de wijngaarden
We passeerden het mooie stadje Bacharach. Bij Herman riep dat een herinnering op aan zijn werkverleden ruim 45 jaar geleden. In die tijd werden in Hinderwetvergunningen eisen gesteld aan de uitstoot van roet door bedrijven. Meestal was dat een bepaald getal op de schaal van Bacharach. Ongetwijfeld een methode waarover de techneuten meer wisten dacht ik. Toen er naar aanleiding van klachten een onderzoek moest worden ingesteld kwam de betreffende inspecteur sipjes melden dat hij niet wist hoe hij dat moest controleren. Mijn onvolprezen toenmalige collega Ad belde stad en land af om duidelijk te krijgen waar het nu echt om ging. En hij kreeg het voor elkaar. Het bleek een papieren schijfje in de vorm van een gradenboog te zijn met een onderverdeling van de boog van wit naar zwart en een verdeling in cijfers daarop. Het kleinood mocht mijn toenmalige werkgever lenen onder het voorbehoud er heel voorzichtig mee te zijn en het terug te sturen want dat was het enige exemplaar. Het zal duidelijk zijn dat deze methode vervolgens in de schoot van de geschiedenis werd begraven.
Oberwesel noemt zich de stad van de torens. Dat klopt inderdaad. Er moeten daar vele heerszuchtige lieden hebben gewoond. Of was het nodig om weerstand te bieden aan de velen, die hun bezit wilden roven?
Verderop een gebied met heel weinig bebouwing en veel wijnbouw.
Dat roept de vraag op waarom in het gebied tussen Koblenz en pakweg Oberwesel er zoveel kastelen waren en daarna in richting van Bingen niet meer. Hebben de meelezende historici en geografen hiervoor een verklaring?
Voorbij Bingen was het eerste deel - 400 kilometer - van de route voorbij. Het bleek dat we over dat traject 18 kilometer meer gefietst hebben. Vier en een half procent meer terwijl we rekening hielden met tien procent.
We fietsten veel over hobbelige fietspaden. Bij Coby rammelde zelfs een tas bijna van de fiets. Groot onderhoud is geen overbodige luxe. In een van de dorpen genoten we van Italiaans ijs. Het was loon naar werken. Herman de grootste want die moet de meeste energie leveren. In de route lag ook een voorproefje van wat ons verder te wachten staat. Een helling van 10%. Voor Coby een peulenschil met de turbo er op. Herman werd zelfs ingehaald door een hardloper... Weer een deuk in het imago.
Net voor Nierstein reden we over een landweg met appel- en perenbomen. Die hingen hoog maar zagen er heerlijk uit. Even konden we de verleiding weerstaan om er een paar te stropen. Denkend aan pelgrims die in het verleden zelf voor hun kostje moesten zorgen en we daar ook wel een klein beetje bij horen gaven we ons gewonnen.
We kiezen rond ca. 4 uur of we nog verder gaan en waar we graag willen overnachten. Een telefoontje naar het hotel, pension, o.i.d. voor de zekerheid of we er terecht kunnen. Langer doorgaan om extra te genieten van rugwind is er niet bij.
We zijn nu in hotel-restaurant Kuferschenke in Nierstein. De Turkse eigenaar verzorgde voor ons een prima gerecht Tovuk Soto. Op de vraag of we de voetbalwedstrijd Duitsland - Nederland konden kijken was zijn antwoord dat dit zou moeten kunnen. Het beeld zou wel heel matig kunnen zijn. Dat kwam door de kabelaansluiting vertelde hij. Of het klopt? We zullen het zien.
Vandaag reden we 99 kilometer.
