De plaats waar we overnachtten heeft niet altijd zo geheten. Pas in 1933 heeft de rivier bij decreet van Mussolini de naam Rubicone gekregen. De rivier de Rubicon is beroemd geworden omdat Julius Caesar met een leger de rivier overstak. De Romeinse Senaat had dat absoluut verboden. Het oversteken van de rivier leidde tot een burgeroorlog. Gegeven de belangrijke gevolgen van het oversteken van de rivier is veel onderzoek gedaan waar die lag. Onder historici is er twijfel of de Rubicone wel de echte Rubicon is.
Het was bewolkt toen we opstonden en de voorspellingen waren regen en onweer. Bij vertrek uit het hotel was het droog en dat bleef het heel lang. Aardig van de gekozen route is dat je regelmatig door heel mooie stadjes komt. Vandaag ook weer. Het beeld dat Emilia Romagna een saai gebied is moeten we bijstellen. Het heeft ook veel moois te bieden. Je moet er wel naar zoeken.
Op de route kwamen we op een fietspad dat onderdeel is van de Camine di Francesco, de pelgrimsweg van Franciscus van Assisi.
Een pad door bamboevelden en mooie heuvels. Soms een weids uitzicht, soms was de wereld ook heel klein tussen bossen. Ernaast een rivier, die een heel brede bedding heeft. Feitelijk is in dit seizoen de rivier een heel smal ondiep beekje.
Het fietspad is soms vrij goed maar ook heel vaak slecht en liep langzaam maar zeker omhoog. Die karakteristiek past ook wel bij de weg die een pelgrim gaat. Soms heel mooi en maakt je vrolijk, op andere momenten is het zwoegen.
Coby kreeg vandaag haar deel van de moeiten. Op een pad met een helling van 20%, dat erg oneffen was geworden door regenval en slecht berijdbaar was door veel grind, viel ze. Een beschadigde knie en een pijnlijke schouder en heup waren haar deel. Gelukkig hebben we een goed gevulde verbanddoos bij ons. Met haar ervaring in de zorg werd de knie vakkundig van een pleister voorzien en de pijn onderdrukt met paracetamol.
Verder op de route is een slecht pad. Met de opgedane ervaring wilden we dat eigenlijk niet. Het alternatief is een drukke verkeersweg. Beide mogelijkheden waren onaantrekkelijk. We wisselden af te toe tussen pad en verkeersweg. Uiteindelijk lieten we het pad het pad en kozen voor de verkeersweg.
Zo langzamerhand moeten we de Apennijnen over. In het begin langzaam omhoog en volgt vaak een afdaling, die alle hoogtewinst weer wegneemt. Als we bij de overgang van Emilia Romagna naar Toscane op zo'n 400 m boven zeeniveau zitten, begint het serieuze klimwerk met percentages van 6 tot 10 procent over lange afstanden. Links en rechts fraaie uitzichten over de omgeving.
Op een kilometer of vijf van Badia Tedalda begon het te regenen en niet zo'n klein beetje. Het regende pijpenstelen. In dat dorp hadden we een onderdak geboekt bij een plaatselijke aubergo. Daar werden we gastvrij ontvangen. De fietsen mochten we binnen stallen bij de keuken en aan de rand van de eetzaal van de pizzeria.
Vandaag reden we 71 kilometer en stegen bruto meer dan 1000 hoogtemeters.
