27 september Sacrofano - Rome

Vanmorgen in de zon ontbeten op het dakterras. De temperatuur was prima, gewoon zomers. Daarna de fietsen uit de voormalige wijnkelder opgehaald en de bagage er aangehangen. Een buurtbewoner sprak ons aan en vroeg waar we naar toe gingen en waar we vandaan kwamen. Fietsen van Nederland naar Rome dat kon eigenlijk niet. Voor een Italiaan was volgens hem fietsen van Sacrofano naar Rome nog wel denkbaar. Maar vanuit Nederland, dat was te gek. We denken dat hij de rest van de dag wel stof tot praten zal hebben gehad... Bij het verlaten van de wijk waren mensen aan de weg aan het werk. Een van hen, het bleek een Roemeen uit de provincie Moldavië te zijn, sprak ons ook aan. Hij kon al helemaal niet geloven dat Coby op haar leeftijd zo'n tocht kon maken.

In het begin nog een klein stukje klimmen. Daarna ging het naar beneden richting Rome. Na een stuk drukke verkeersweg met relatief veel auto's, die dicht langs ons reden, kwamen uiteindelijk op een rustig fietspad langs de Tiber terecht. Veel racefietsers groeten ons met een kreet of een handopsteken. Leuk!

De entree van Rome was heel anders dan twee jaar geleden in Santiago de Compostela. Saillant detail: vandaag kwamen we er dat achter  dat we daar exact twee jaar geleden arriveerden. Rome kom je via het fietspad min of meer toevallig in. In Santiago de Compostela is het onmiddellijk duidelijk dat je de stad inrijdt. Via de Julius Caesar straat kwamen we bij het Vaticaan terecht. Eigenlijk mag je daar niet fietsen. Maar na 2198 kilometers moeten onze trouwe fietsen er ook bij zijn als we het eindpunt bereiken. Niemand nam daar aanstoot aan, ook de aanwezige politie en militairen niet. Op tv hebben we het Sint Pietersplein en Sint Pieter vaak gezien. Maar in werkelijkheid is het veel grootser. Te midden van de duizenden bezoekers ben je een klein mens.

Een jeugdige Amsterdammer zette ons op de foto. We spraken een tijdje met hem over onze tocht. Hij heeft ook grootse plannen. Hij wil naar China fietsen! Even later bood op een ander deel van het plein een Pool aan om ons op de foto te zetten. Dat aanbod hebben we ook aanvaard. Mooie momenten moet je (laten) vereeuwigen.

Coby deelde de foto's via sociale media. De felicitaties met het bereiken van het einddoel stroomden even later binnen.

We zochten daarna ons onderdak voor de komende dagen op. Na een verfrissende douche gingen we met de metro weer naar het Sint Pietersplein.

We zochten de Friezenkerk op, een kerk die gebouwd is op de plaats waar ooit het circus van Nero was. Op die plek werd Petrus in 67 gekruisigd. Later vestigden zich hier Friezen. Een aanduiding van de bewoners van West Vlaanderen, de huidige Nederlandse kustgebieden en tot in Denemarken toe.  Naar deze bevolkingsgroep is de kerk genoemd. Met diaken Kees van Duin spraken we over de fietstocht. Zondag na de dienst krijgen we een testimonium uitgereikt voor het volbrengen van de pelgrimstocht naar  Rome.

Hem vroegen we om raad over een goed tijdstip om de Sint Pieter te bezoeken. Zijn advies was om dat nu te doen. In de middag is de rij meestal korter. Wachten moet je altijd, al was het maar voor de beveiliging. Dat advies namen we ter harte. Kennelijk dachten meer mensen hetzelfde waardoor de rij achter ons weer erg lang werd.

Wat zullen we over de basiliek zeggen. Allereerst dat die overweldigend mooi is. Wat een mooie kunst, wat een rijkdom! Heel veel aandacht voor de pausen, die er zijn geweest.

In de sacristie zou een stempel in ons pelgrimspaspoort te krijgen zijn. De weg er naar toe was afgesloten maar werd voor ons geopend. We kregen er een stempel met de vraag of we ook een testimonium wilden. Die kans grepen we met beide handen aan.

In de grotten het graf van Petrus. Bijzonder dat je op deze plek fysiek dichtbij de plek bent waar deze grote apostel heeft geleefd, gekruisigd en begraven is. De koepel wilden we ook wel bekijken. Daarvoor heb je een kaartje nodig. Je kunt ze krijgen met en zonder gebruik maken van de lift. Laten we het er na de fietstocht van nemen was ons idee en we kozen voor een kaartje met de lift. Afgezet met een hekwerk voor beveiliging is het gezicht op de basiliek en het prachtige werk van Michelangelo toch wat minder dan je zou wensen. Opvallend is zijn afbeelding van Mozes, die de tweede stenen tafels schrijft. Hij is daarbij afgebeeld met hoornen. Op het Arnhemse Leerhuis heb ik geleerd dat de hoornen gebaseerd zijn op een verkeerde vertaling van de Torah. Daar staat dat het volk het glanzende gelaat van Mozes niet kon verdragen. Omdat beide woorden taalkundig verwantschap hebben is de verkeerde vertaling en daarop gebaseerd dit werk ontstaan.

Bij de uitgang bleek dat er nog een trap naar boven was. We hadden het idee dat de lengte mee zou vallen. Dat viel erg tegen. Het leek wel op het fietsen tegen een steile helling! De beloning was er ook naar: een prachtig uitzicht over Rome.

Vandaag reden we 34 kilometer.

Sacrofano - Rome

Of we morgen weer een blog maken weten we nog niet. Dat hangt af van onze ervaringen.

Iedereen die op welke manier dan ook met ons heeft meegeleefd bedankt voor jullie belangstelling en reacties. Als we terug zijn spreken we elkaar ongetwijfeld.

Dank ook voor de monteurs van Maxstein Ede, die onze fietsen in een goede staat hebben gebracht. We hebben met de fietsen geen enkele pech gehad.

Voor ons was het een onvergetelijke tocht met elke dag weer bijzondere dingen. We zijn erg dankbaar dit samen te hebben kunnen doen.